Vandaag zat ik met een beker warme chocolademelk op de bank en hoorde de regen tegen het raam aan tikken. Ineens moest ik denken aan het grote geheim. Je weet wel het verhaal van sinterklaas.
Het is een prachtig feest. Ik kan het me nog heel goed herinneren van toen ik zelf kind was. Het liefst maakte ik elke dag in de huiskamer een grote berg met hooi klaar voor het paard van sinterklaas. Het vreemde was dat mijn moeder hier nooit een voorstander van was en het me ook gewoon verboden heeft. Ach dat arme dier was de hele nacht op stap om bij iedereen de cadeaus te bezorgen en moest het doen met een wortel en een paar tekeningen. Als ik er nu weer terug denk krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht en ik ruik spontaan de heerlijke geur van de pepernoten.
Toen ik zelf moeder geworden was kon ik alles weer opnieuw beleven. Ik genoot van mijn dochter. Als het tijd was om de schoen te zetten zong ik enthousiast met haar mee. Zelf ging ik ook weer even helemaal op in het verhaal en ik genoot van de gezelligheid.
Toen onze dochter wat ouder was geworden begon er iets bij me te knagen. Het klopte gewoon niet helemaal voor mijn gevoel. Ik wilde mijn dochter meegeven dat eerlijk zijn heel belangrijk is in het leven en nu had ik zelf een groot geheim voor haar.
En toen was het moment daar!
Het was in 2018 op een avond in september. Met mijn dochter zat ik op haar bed. Net zoals anders had ik een verhaaltje voorgelezen voor het slapen gaan en toen gebeurde het. Ze voelde dat er iets niet helemaal klopte en stelde mij een aantal lastige vragen. Dat ik een keuze moest gaan maken dat was me wel duidelijk. De vraag was echter of het nu al de tijd was om alles te gaan vertellen. Op dat moment was ze net 8 jaar en nog best jong om het te vertellen. Of ze blij zou zijn met de waarheid dat wist ik niet.
Ik wilde eerlijk zijn en mijn hart volgen.
Dat ze ooit achter de waarheid zou komen dat was wel een van de dingen die zeker was. Voor mij was het belangrijk dat ze het niet via een ander maar van mij als moeder te horen zou krijgen. Ohoo het knaagde aan mij. Ik hoopte dat ze het zou gaan begrijpen. Langer kon ik het niet voor me houden. Met een brok in mijn keel heb ik toen het hele verhaal verteld……….
Toen werd het stil en kwamen er heel veel tranen. Mijn hart brak. Ik vroeg me af of het wel goed was wat ik gedaan had. Er was ook geen weg meer terug.
Daar zat ik dan met mijn dochter huilend op schoot. Het zweet brak me uit en ik staarde wat voor me uit.
En nu? Vroeg mijn dochter. Ik streelde haar over haar wangen en vertelde dat ik eerlijk wilde zijn en dat ik het begreep dat de waarheid niet leuk was.
Al snel nam het verhaal een andere wending.
Even snapte ik er niets meer van. Mijn dochter droogde haar tranen, haar ogen begonnen te glimmen en ze begon hard te lachen.
Ze zei “mama als sinterklaas dan niet bestaat dan kan ik ook pakjes voor in jullie schoen gaan kopen en dan gaat alles nog veel leuker worden”.
En zo doen we het nu al een aantal jaar. Samen gaan we naar de winkel en naast dat we leuke cadeautjes voor papa kopen, kopen we ook voor elkaar de cadeautjes in. Bij de kassa levert het een lachwekkend tafereel op. Als moeder mag ik niet zien wat mijn dochter voor me heeft gekocht maar ik reken wel alles af. Ohoo heerlijk deze moeder dochter momenten. Hier kan ik zo van genieten.
En dan vieren we straks met z’n allen sinterklaas. We drinken warme chocolademelk en eten zelfgemaakte pepernoten. We maken er een feest van en ik mag me weer even heel jong voelen. Ik mag pakjes uitpakken die zorgvuldig en met heel veel liefde voor me zijn gekocht. Ik kijk er nu al weer naar uit.